می‌گویند یکی از عوامل ایجاد عشق مجاورته. انسان دیگه کاملا با خصوصیات انسان بودن. انسانی که گاهی خوشحاله و گاهی ناراحت، گاهی پرانگیزه است و گاهی ناامید، گاهی اشتباه می‌کنه، گاهی حرکت می‌کنه، گاهی شکست می‌خوره. وقتی این حس کردن باعث می‌شه بفهمی که اون آدم هم داره «زندگی» می‌کنه اون وقته که عاشق می‌شی. اونوقته که جریان زندگی از گوشت و پوست و جسم دیگری به تو منتقل می‌شه و تو حس می‌کنی که «تنها» نیستی. واسه همین آدما عاشق آدمای شبیه خودشون می‌شن. اینجوری راحت‌تر دیگری بودن رو حس می‌کنن.
پ.ن: اون لحظه ای که من و تو، ما میشیم همون لحظه‌ی عاشق شدنه!
