به نظرم نکته‌ای که نیاز به تاکید داره ولی اکثر افراد یادشون می‌ره اینکه «ما مسئول احساسات خودمونیم». مقصر دونستن بقیه واسه درک نکردن ما نه تنها به خودمون آسیب می‌زنه بلکه بقیه رو هم از ما آزرده می‌کنه. ما نمی‌تونیم بدون اعلام اینکه می‌خوایم یکی با ما هم‌دردی کنه انتظار داشته باشیم که به بقیه وحی بشه تا به سمت ما بیان. این بقیه هر کسی می‌تونه باشه.
پ.ن: جهت هزاران‌بار یادآوری به خودم!
چند سال قبل اگر این متن رو می‌خوندم عمیقا موافق بودم. اما الان پیشا-بحث‌ش رو این می‌دونم که مگه اصلا احساسات مسئولیت آور هستند؟ البته که ما با انتخاب‌هامون احساساتی رو در خودمون به وجود میاریم یا از بین می‌بریم ولی به نظرم قضیه اون‌قدر جدی و قاعده‌مند نیست که این مسائل راجع بهش مطرح بشه.