سقف آسمانی یک اقامتگاه در بوشهر

سرپا ام

۱. میخوام بنویسم، می‌خوام بالا بیارم.

۲. شده بارها خودم رو پیدا کنم که بین انکار و غم یکی رو انتخاب کنم. انتخاب سختیه. پر از حیرته.

۳. مهدی نماد خیلی چیزا توی دنیای روانی من بود و هست. مهدی رفت. مثل علی. بعدها زیاد خواهم نوشت که این دو کی هستند.

۴. هورمون‌هام بدترین جزء از من هستند که ازشون بدم میاد. باعث می‌شن یادم بره که چه حس واقعی نسبت به دنیا و وجود دارم.

۵. «هیچی حسی ندارم، سرپا ام…»

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.