کلا وقتی از بیرون آدم نگاه میکنه نمیفهمه که چقدر مقابله خودنمایی و تجمل پرستی و تبرج ها و در ادامه اش مبارزه با حسرت داشتن مال بیشتر و لباس شهرت سخته. ولی وقتی چهارتا ماشین با کلاس سوار میشی و میری یه دوری اون بالا شهر ها میزنی، دلت میخواد، حقیقتا هم دلت میخواد! واسه همینه که میگن مال و منال دنیا آدم رو “غرق” میکنه. یعنی وقتی شکمت پر میشه از این چیزا بقیه چیز هارو نمیبینی. وقتی یه ذره شیرینی این چیزا میاد زیر دهنت و پشتت باد میخوره هرچی مظلوم و مسکینه از یادت میره. خلاصه اینکه خودمون رو نبازیم. اون دنیایی هم هست که این چیزا به درد نمیخورن.
اعلموا إنما الحیوة الدنیا لَعِبٌ وَ لَهوٌ و زینَةٌ و تَفاخر بینکم و تکاثرٌ فی الاَمْوالِ و الأولاد” (بدانید که زندگی دنیا تنها بازی و سرگرمی و تّجمل پرستی و فخرفروشی در میان شما و افزون طلبی در اموال و فرزندان است.)
پ.ن ۱: حواستون به رفیق هاتون باشه!
پ.ن ۲: وقتی داشتم در مورد خودبینی و ریا و تجمل پرستی و تفاخر و … سرچ میکردم چند مورد اول بلا استثنا به زنان اختصاص داشت. نکن برادر من، اسلام رو اینجوری به بقیه معرفی نکن. تاکید اسلام روی تجمل پرستی زنان نیست اصلا (این مشکل خیلی سطح پایین تر از این حرفاست)، مسئله ی اسلام همین تجمل پرستی و مال پرستیه. همین آهیه که یه یتیم و فقیر میکشه و کاخ تجملگرا ها رو ویران میکنه. خواهش میکنم اسلام رو درست معرفی کنیم!